Sunday, February 27, 2005

او و ما

او مستی جام جم ، ما بنده ء شام غم
او هستی یک عالم، ما خسته ء دام و دم
ما از پس این پرده می نِی شده ایم اگه
طَرُف است نظر بازی کو ماشدو ما اونه
ادامه مطلب

خیال خال

خواب زیبائیست کو حرف دل ما را شنید
خود بیازردیم و اندوهش دل ما را درید

ما شکستیم از غمش لیک او به ما آگه نشد
دل بردیدیم از جهان و او به ما شارح نشد
ادامه مطلب

Thursday, February 24, 2005

............... ........................

شاید فلسفه ی دوره گردی من در چرک نوشته های سرگردانی ام نهفته بود که می خواستم با آنها کیمیاگری کنم شاید هم برعکس.
اما اکنون همه ما از کوی خراباتی خویش بیرون آمدیم و می خواهیم ترانه ای مشترک بخوانیم. و طریق عشق ورزی را به همه بیاموزیم تا گریزی باشد از این سکوت وشاکر باشیم ازاحدی که در این روزگار پر دغدغه میز بان ما شد.
ادامه مطلب

Tuesday, February 22, 2005

درمانده ام

رنگ خون عاشقات هفت آسمان احمر نمود
چون مرام کوفیان در مقدمش ابتر نمود
کینه و ترس و زر و هول و هوس ایمان درید
جسم فرزند علی در کربلا بی سر نمود
راه عشق و عقل اندر آن زمان چون شد جدا
عاشق و عاشق نما هم شد زهمدیگر جدا
شورومستی نینوا را یکسره خونین نمود
مرد حق از عالم پوچ و پریشان شد جدا
من خود از تمیار قلبم در غمش در مانده ام
فصل وصلش سوی حق را عهد ماتم خوانده ام
همچو الله الصمد او بی نیاز از چون منست
من که اندر وصف هَل مِن ناصِرش در مانده ام
باشد که جسارت جاهلانه ام را به کرامت عاشقانه اش ببخشاید
ادامه مطلب

Wednesday, February 16, 2005

باز هم منم برای او که ..........

من بسته ی آنم که پری باز نکردم
راهی به فراسوی خود آغاز نکردم
شرمنده ی آنم که پس از این همه بودن
یک پنجره را سوی شدن باز نکردم
ادامه مطلب

Monday, February 14, 2005

اين منم

من از آن سوگ ديرينم
كه بر از سر دل و دينم
و از آن شبگه سردم
كه شوم بخت خود بينم

من از آن راز پيشينم
كه ديْري شد جهان بينم
و از آن سيرت خوش رو
كه در روياي خود بينم

من آن دلشاد غمگينم
شه ايمان و بي دينم
من آن ويران آبادم
سيه پوش و سيه بينم

من آن آزاد در بندم
كه بر الاّ غمش خندم
چون او گرديده آن بي چون
كه دل بر ماتمش بندم

من آن دلسر پر شورم
كه بهر ديگران كورم
شد او در سردي و ظلمت
چراغ گرم و پر نورم

نيم من آن من سابق
كه گشتم اين من عاشق
بكوشم در ره عشق اش
شوم من آن من لايق

مگيريدم مرا خورده
كه چون او دل ز من برده
فغان از حرف ظاهر بين
كه خواند زنده را مرده

من آن مشهور گمنامي
من آن خوش نام بد نامي
منم آگاهي كامل
به رنج و سوگ ناكامي

پريشان حال و شبگردم
پر از سوزم ولي سردم
به كنجي مانده در ماتم
ز تاب جعد دلبندم

شدم آواره در شب من
يكي بيمار پر تب من
اگر باشم رها هستم
اسير كام آن لب من

وگر باشد كسي را كس
كه گردد بهر او هر هركس
همي اندوه هجرش شد
كس و كار من بي كس
ادامه مطلب

Tuesday, February 08, 2005

ادامه مطلب

Saturday, February 05, 2005

بیدل

اگر آن وهم خوش خاطر به ظاهر ساده می آمد
وگر زان روز میلادش دل از میخانه می آمد
هواخواهان شبگردم مرا افسانه می خواندند
که در آن شام شیدایی دل از غمخانه می آمد
چوگر آواره در شهری پناهت آمد از برَی
که از غوغای گرمایش عرق بر چهره می آمد
تورا باید رها گردان از آن ایَام سرگردان
که از شوق ظهور تو به لب پر خنده می آمد
تو گر گشتی چو دمسازش گه بد کوکی سازش
که در آن حال بی سامان نوا چون ناله می آمد
حدیث داغ دل بشنو چو همدردی بر آن بی کس
که او حسرتی دیرین بدان خمخانه می آمد
وگر او را نئ گر خوش که سویت آمده ناخوش
مرنجان قلب پر سوزش که او بیچاره می آمد
ولی زانجا که هر آبی سرابی شاید از بودن
که اندر وهم آن تشنه نظر چون چشمه می آمد
تباه است این حکایت ها وزان همخوان شکایت ها
که در بزم خوش آن بیدل چو یک دیوانه می آمد
ادامه مطلب

Friday, February 04, 2005

مرید الحق تاجدار هشت وچهار

شادروان سید خلیل عالی نژاد

زدودیده خون فشانم به غم از شب جدایی چه کنم که هست اینها گل باغ آشنایی
به کدام مذهب است این بکشند عاشقی را که چو عاشقم چرایی
یاد سماعش در آتش گرامی باد
ادامه مطلب

دلسردی

فصل دلسری من راز نهان بی کسیست
غمگسار بی کسی هم در دم دلواپسیست

آسمان غربتم بس تیره و بی انتهاست
انتهای غربتم پرواز دل در ماوراست

هر دم این زندگی را تیرگی پژمرده است
در دم این تیره گی ها دلخوشی هم مرده است

طالعم محصور در یک بیکران درد و غم است
بهر شرح این عذا من هرچه بنویسم کم است

فصلم عمرم در زمستان سردو غمگین مانده است
جام عشقم خالی از ان میَ رنگین مانده است

روضه رضوان چو از کام مه جنت مکان جانم شنید
جز مسیر وصل او راهی به آفاقم ندید

جان من در بستر پر سوزاندوهش تنید
در میان بستر شوروشرارش آرمید

دل مرارت برگزید و راه بی پایان وصلش را ستود
در بروی ماتم و اندوه دردآگین هجرش برگشود

زین همه سرگشتگی ها فصل امید و جوانی پر کشید
دل ز وهم وصل او جام غمش را سر کشید

آنچنان یاسی گرفتار آمدم زین غم خدا
گریه هفت اسمان هم نیست با من همصدا
ادامه مطلب

Tuesday, February 01, 2005

شکرستان

باز فرود آمديم بر در سلطان خويش
باز گشاديم خوش بال و پر جان خويش
باز سعادت رسيد دامن ما را کشيد
بر سر گردون زديم خيمه و ايوان خويش
ديده‌ی ديو و پری ديد ز ما سروری
هدهد جان بازگشت سوی سليمان خويش
ساقی مستان ما شد شکرستان ما
يوسف جان برگشاد جعد پريشان خويش
دوش مرا گفت يار: «چونی از اين روزگار؟»
چون بود آن کس که ديد دولت خندان خويش
آن شکری را که هيچ مصر نديدش به خواب
شکر که من يافتم در بن دندان خويش
بی زر و سر سروريم، بی حشمی مهتريم
قند و شکر می‌خوريم در شکرستان خويش
تو زر بس نادری، نيست کس‌ات مشتری
صنعت آن زرگری، رو به سوی کان خويش
دور قمر، عمرها ناقص و کوته بود
عمر درازی نهاد يار به دوران خويش
مولانا
ادامه مطلب
 
ساخت سال 1388 سکوت.قدرت گرفته با بلاگر تبدیل شده به سیستم بلاگر توسط Deluxe Templates. طراحی شده بوسیله Masterplan. . بهینه شده برای سیستم فارسی مجتبی ستوده