Sunday, September 11, 2005

چرا نخبگان وبلاگهاي ما را نمي خوانند؟؟؟

سرويس نه چندان جالب نگاهي به وبلاگهاي سايت ايسنا اين روزها موضوع نه چندان جالب و مبرهن عدم مراجعه نخبگان به وبلاگها را براي كسب اطلاعات و اخبار مورد تحقيق و برسي قرار داده است!!!
اولا بايد اين نكته را بگويم كه با راه اندازي سرويسهايي اينچنين هيچ مخالفتي نيست چرا كه وجود مرجعي در اينترنت كه بتواند صداي وبلاگ نويسان را به گوش آنهايي كه خود را به كر بودن زده اند برساند بسيار لازم و ضروريست.اما اين مساله نيز مثل فكر وجد داشتن يك گل بي خار يا يك انسان بي عيب و نقص است.چرا كه اگر اينگونه سرويسها نيز در اينترنت راه اندازي شوند كه نمونه هايي از آنها را ديده ايد .كه گاها به صورت دوره هايي مقطعي فعاليت كرده اند.هيچگاه نتوانسته اند از بند سليقه ها و ديدگاههاي شخصي رهايي يابند و غالبا مطالب دلخواه خود را انعكاس داده و يا مطالب ديگر را هم آنطور كه دلشان ميخواهد انعكاس ميدهند.شايد بتوان بهترين اينگونه سرويسها را سرويس Global Vioce هاروارد دانست كه بدون در نظر گرفتن دسته ها و رسته ها تنها قصد انعكاس مطالب روز دنياي وبلاگ نويسي هر كشور (كه چون اينجا دهكده جهانيست بهتر است بگوئيم هر زيان) را دارد.وچون زبان بيشتر خوانندگان اينترنت انگليسي است اين صدا رساتر و فراگير تر خواهد بود.
خوب انگار كمي از بحث ابتداي پست كه بحث اصلي بود دور شدم.همه ي كساني كه حداقل يك سال است وبلاگ مينويسند يا وبلاگ ميخوانند و در اين وادي سير كرده اند ميدانند كه شايد بعد از مشكل سانسور در وبلاگ نويسي مهمترين مشكل اين رسانه پائين بودن سطح كيفي مطالب آن است .در اين مورد زياد نمي توان وبلاگ نويسان را مورد بازخواست قرار داد چرا كه آنها نيز خودشان در حوزه يي كه مينويسند يك متخصص همه فن حريف و كارآزموده نيستند بلكه به نوعي قصد دارند داده هايشان را به اشتراك بگذارند تا هر كسي كه لازم ديد از انها استفاده كند و در همين حين از مطالب وبلاگهاي ديگر كه نويسندگان آنها نيز چنين كاري كرده اند استفاده كنند و در واقع از اين طريق بتوانند يك حوزه كامل كه بتواند تمام حواشي يك موضوع را دربربگيرد خلق نمايند.كه در آن هم يا بگيرند و هم بياموزند.كه حتي در همين سطح نيز نمي توان و نبايد از وبلاگ نويسان كه غالبا جوانان و دانشجويان هستند انتظار توليد محتوايي را داشت كه به درد نخبه گان ما بخورد (مگر اينكه قوانين قوانين كپي رايت را نقض كنند) در واقع ميتوان گفت وبلاگ نويسان با راه اندازي وبلاگهاي تقريبا تخصصي حال در هر موضوعي كه باشد قصد آموختن چيزهاي جديد را دارند و در عوض با انتشار داده هاي خود به نوعي دين خود را به اين جامعه مجازي ادا كنند.شايد به همن دليل است كه غالب خوانندگان وبلاگها خود يك وبلاگ دارند.در حوزه خبر واطلاع رساني محض هم نبايد از وبلاگ نويسان انتظار داشت كه سليقه هاي شخصي خودشان را در خبر اعمال نكنند و بتوانند با امكانات محدودي كه در اختيار دارند اخبار جامعي را به مثابه سايت هاي بزرگ خبري منتشر نمايند.چرا كه انها فقط يك وبلاگ نويس هستند.اما اگر اصرار بر اينست كه نخبگان مملكت از وبلاگها و مطالبشان استفاده نمايند شايد بهترين راه اين باشد كه خودشان را آلوده وبلاگ نويسي كنيم!
به اين صورت كه سرويس دهنده يي از جانب يك نهاد و يا يك دانشگاه ايجاد شود و در اين سرويس دهنده ها نخبگان كه غالبا اعضاي هيئت هاي علمي دانشگاهها هستند شروع به نوشتن مطالب مورد نظر خود (از قبيل سوالات نتايج تحقيقات و هر چه كه خودشان ميخواهند ) و نيز ايده ها وافكار و برنامه هاي خود در حوزه كاري و تخصصي شان كنند.منتها اين سرويس بايد طوري جامع و همه گير باشد كه اكثر نخبگان در آن فعاليت كنند. تا هر كسي آن مطلبي را كه ميخواهد بيابد .همين قضيه را ميتوان در مورد وبلاگهاي عامه مردم نيز پياده كرد.بدين صورت كه سرويس دهنده هايي راه اندازي شوند كه فقط ميزباني وبلاگ نويسان يك حوزه تخصصي مثلا كامپيوتر يا پزشكي يا ....را انجام دهند.با توجه به گسترش روز افزون وبلاگ نويسي و افزايش تعداد وبلاگ نويسان وجود اينگونه سرويسها قطعا پيدا كردن مطلب مورد نظر را براي هر خواننده اي راحت تر خواهد كرد
ادامه مطلب

Sunday, September 04, 2005

جلسه ای که برگزار شد



جمعه ای که گذشت جلسه ای با حضور وبلاگ نویسان برگزار شد که طبق روال جلسات قبلی یک نفر غائب بود (لازم به ذکر است که غیبت حداقل یک نفر از اعضا جزو مرسومات واجب جلسات ما شده است،انقدر که اگه تمام اعضا حاضر باشن جلسه برگزار نمیشود!) . قبل از هر چیز عاری از هر تعارف و ریا ممنونم از دوستانی که برای اولین بار در جلسه حضور پیدا کردند (چون تجربه دعوت کردن بسیاری از وبلاگ نویسان متععدد و متشخص به این جلسات را دارم این را میگویم که گاها برخی از ایشان حضور در این جلسات را نوعی ریسک تلقی میکنند که الحق و والانصاف بنده به ایشان حق میدهم ولی خب ای کاش انها که نیامده اند بروند از انها که امده اند بپرسند که جلسات ما چگونه بوده است انوقت اگر فاز داد بیایند.) .و معذرت میخواهم از اینکه محیط برگزاری جلسه زیاد مطلوب نبود.خب مشکل نداشتن محلی مناسب برای برای گفتگو جزو مشکلات اصیل کلیه تشکلهای مدنی در شرف تاسیس بوده وهست.که باید یه جورایی باهاش ساخت.در باب جلسه هم باید گفت که مسائل نسبتا زیادی مطرح شد و توافقات مناسبی حاصل شد.به نحوی که اگر ما به وعده هایمان به موقع عمل نمایئم(که تقریبا نمائیدیم) و سازمان (فعلا) جوانان هم به موقع به وعده هایش عمل نماید (که فعلا چندان به موقع عمل ننمائیده است) در اینده یی که چندان هم دور نیست مجمع عمومی برگزار خواهد شد .در هر صورت امید است که این جلسات سر آغاز ایجاد (شایدم ابداع) رسمی خوشایند باشد برای تعامل و ارتباط بیشتر وبلاگ نویسان تا ازآن استفاده بهینه برده و سطح کاریشان را که همانا وبلاگ نویسی است بالاتر ببرند(همه بگویند ان شاالله)
ادامه مطلب

Saturday, September 03, 2005

یه شب مهتاب ، ماه می‌آد تو خواب



هشتم شهریور ماه سال 81 روز تلخی برای دوستداران مرد تنهای موسیقی ایران بود.
و هنوز هم هست چرا که در این روز جسم فرهاد مهراد از زمین خاکی ما رخت بربست.مردی که ترانه هایش برای هر نسلی ماندگار است ولی افسوس که این زندگان مرده دوست ، قدر این مرد تنهای هفته های خاکستری را در زمان حیاتش ندانستند.هر چند که او یک روز بعد از انقلاب ترانه وحدت را خواند اما.15 سال برایش بهانه تراشیدند که او را در سکوت نگاه دارند.انگار قصد این بود که ساکت باشد.چه فایده که بعد از مرگش ترانه های او را از تلوزیون پخش میکردند.(1)
فرهاد از معدود کسانی بود که اشعار ترانه هایش را به واقع درک میکرد و در عمل هم به انها معتقد بود.قلم تقدیر آنقدر برایش تلخ نوشته بود که حتی مرگش نیز در غربت رخ داد جسم اش نیز در خاک همانجا اسیر شد.از آغاز فصل پائیز سال 79 که فرهاد حتی با وجود اوج گرفتن بیماریش عزمش را برای ضبط و انتشار آلبوم آمین جزم کرده بود جز مرگ هیچ چیز جلو دارش نبود ولی افسوس که دست اجل مهلت به وی نداد.

1-آقاي ضرغامي، اين روزها "شبانه" را با شعر "احمد شاملو" پخش مي كنيد: "عمو يادگار، مرد كينه دار، مستي يا هوشيار، خوابي يا بيدار؟... آخرش يه شب ماه مياد بيرون، منو مي بره از ته زندون..." كليپ هم برايش مي سازيد. كدام زندان؟ كدام ماه؟ كدام عمو يادگار؟ آقاي ضرغامي براي يك دستمال نيازي به آتش زدن قيصريه نيست. فرهاد را همچون گذشته فراموش كنيد. آنها كه بايد او را از ياد نبرند، بسيارند و بيدار. فرهاد به هيچ رسانه دولتي نيازي نداشت و ندارد..
ادامه مطلب
 
ساخت سال 1388 سکوت.قدرت گرفته با بلاگر تبدیل شده به سیستم بلاگر توسط Deluxe Templates. طراحی شده بوسیله Masterplan. . بهینه شده برای سیستم فارسی مجتبی ستوده