چهار سال پیش در چنین روزی او رفت

روحش شاد و یادش گرامی باد

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق ديوانه که بودم

در نهانخانه جانم گل ياد تو درخشيد

باغ صد خاطره خنديدعطر صد خاطره پيچيد

يادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتي

مپر گشوديم و درآن خلوت دلخواسته گشتيم

ساعتی بر لب آن جوی نشستيم

تو همه راز جهان ريخته در چشم سياه

تمن همه محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فرو ريخته در آب

شاخه ها دست بر آورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

يادم آيد تو به من گفتی از اين عشق حذر کن

لحظه ای چند بر اين آب نظر ک

نآب آيينه عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا که دلت با دگران است

تا فراموش کنی چندی از اين شهر سفر کن

با تو گفتم حذر از عشق ؟ ندانم

سفر از پيش تو ؟ هرگز نتوانم

روز اول که دل من به تمنای تو پر زدچون کبوتر لب بام تو نشستم

تو به سنگ زدی من نرميدم نگسستم

بازگفتم که تو صيادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم

سفر از پيش تو هرگز نتوانم نتوانم
اشکی از شاخه فرو ريخ

تمرغ شب ناله تلخی زد و بگريخت

اشک در چشم تو لرزيد

ماه بر عشق تو خندي

ديادم آيد که دگر از تو جوابی نشنيدم

پای دردامن اندوه کشيدم

نگسستم نرميدم

رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم

نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

نکنی ديگر از آن کوچه گذر هم

بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم