استخوان می داد

و دست باد که موهات را تکان می داد
زمین هوای بهشتی به آسمان می داد
اگر که چشم تو بر چشم من نمی افتاد
خدا چگونه خودش را به من نشان می داد
تمام اهل جهان بر تو سجده می کردند
اگر که آتش خشم خدا امان می داد
یقین بدان که ز نامت زمانه پر می شد
اگر خدا به جهان قدرت بیان می داد
شنیده ام که زمانی غزل غزل حافظ
نشان خال لبت را به این و آن می داد
همیشه عشق برای گرفتن بوسه
بهانه های قشنگی به دستمان می داد
اگر خدا کمی از مهربانیت را داشت
برای توبه به ابلیس هم زمان می داد
فدای مهر کسی کز شکسته های تنش

به هر که خوی سگی داشت استخوان می داد