ماهيت وبلاگ ازديد وبلاگ نويسان قزوين

ماجراي تشكيل كانون وبلاگ نويسان در قزوين قصه ي پر طمطراقي نبود كه بخواهد توجه ديگران را به خود جلب نمايد (و همين مسئله يكي از نقاط ضعف اين قضيه به شما مي آمد) وليكن شنيدن قصه ي آن براي وبلاگ نويسان اين شهر و يا فعالان حوزه هاي فرهنگي و اجتماعي و اطلاع رساني ِ اين شهر كهن خالي از لطف نيست.

طي اين سالها روزنامه ها و مجلات آنقدر از وبلاگ و وبلاگ نويسي سخن گفته اند كه هر روزنامه نگار يا روزنامه خوان و يا هركسي كه مستقيم و غير مستقيم اخبارهاي گوناگون را دنبال ميكنئ، كم و بيش از وجود اين پديده مطلع مي باشد. منتهاي مراتب وبلاگ نويسي در ميان فارسي زبانان با حالت رايج ميان ديگر زبانها و ديگر كشور هاي جهان دچار ِ وجوه افتراق ِ مهم و تاثير گذاري ست كه نمي توان آن را ناديده گرفت.در دهكده ي جهاني وبلاگ به عنوان صفحه اي شخصي دانسته ميشود كه اغلب به آن مانند يك دفترچه خاطرات و يا صفحه يادداشت هاي روزانه مي نگرند. اما در كشور ما و در بين ايرانيهاي مقيم دهكده ي جهاني كه بصورت حرفه اي به وبلاگ نويسي مشغولند و به دليل قوت محتوا و انتخاب زمينه هاي موضوعي جالب غالبا وبلاگهاي پربيننده اي هستند، اكثر ايشان به دليل شرائط خاص حاكم بر اتماع ِ ما وبلاگ را به عنوان پناهگاهي مي بينند كه در آن ميتوانند بدون رعايت قيد و بند هاي دست و پاگير و خط قرمزهاي محدود كننده آزادانه حرف دل ِ خود را بزنند. به واقع آزادي بيان در بين وبلاگ نويسان يكي از انگيزه هاي اصلي آنان براي گرايش به اينكار است ( هرچند كه ايروزها "آزادي ِ بيان" از حالت يك انگيزه خارج شده و تبديل به يك شعار پوچ و توخالي گرديده است) وبلاگ نويسان ايراني در همه جاي دنيا ماهيت وبلاگ را دچار تغيير كرده اند و آن را از حالت يك دفترچه يادداشت شخصي خارج و تبديل به يك رسانه ي فعال و تاثير گذار كرده اند. اين قشر از جامعه ي مجازي ( كه متشكل از روزنامه نگاران نويسندگان، روشنفكران و دانشجويان و اساتيد دانشگاهها، شاعران و فعالان حوزه هاي فرهنگي ميباشند) به عنوان يك اجتماع رسكيت يافته اند و در جريانهائي نظير اعتراض به تغيير نام خليج فارس و يا اعتراض به فيلتر كردن سايت هاي اينترنتي و .... داراي شهرت جهاني گرديده اند.
بنابراين اگر فردي به مطالعه و مرور ِ‌(حتي ساده و سرسري ِ) وبلاگهاي ايراني و تاريخچه ي آنها بپردازد تاثير و اهميت اين قشر از دهكده ي مجازي را نمي تواند انكار كند.وبلاگ نويسان هم به منظور انسجام اين اجتماع و سازمان يافته تر كردن فعاليت هايشان تصميم به راه اندازي ِ تشكل ها و انجمن هاي مجازي و حقيقي نموده اند. اينكار در تهران و بسياري از شهرهاي بزرگ كه وبلاگ نويسان زيادي دارد ( نظير اصفهان - شيراز - مشهد ) انجام شد و نتايج پرباري به همراه داشت.

اما در قزوين از سال 82 چند تن از وبلاگ نويسان فعال اين شهر ( كه اين حقير نيز جزئي از ايشان بودم) تصميم به راه اندازي يك تشكَل گرفتند. هرچند در ابتداي راه بسياري از اشخاص و چهره هاي برجسته و حتي سازمانها و نهادهاي دولتي و رسمی اعلام حمايت كردند اما در عمل هيچ فعاليت نتيجه بخشي صورت نگرفت. شايد بتوان راه اندازي وب سايت قزوين بلاگ را به عنوان مهمترين نتيجه ي اين حركت دانست. اين جريان با كندي بسيار ادامه يافت تا اينكه در اواخر سال 85 به همت چند وبلاگ نويس، تعدادي از وبلاگ نويسان و وبلاگ داران فعال قزوين گرد ِ هم آمدند تا شايد بتوانند فكري به حال اين قضيه بكنند! بعد از دو جلسه بحث و بررسي راجع به ماهيت و انگيزه ي راه اندازي ِ اين تشكل، اكثريت آقايان و خانومها به اين نتيجه رسيدند كه انجام اينكار در عمل هيچ منفعتي را نصيب وبلاگ نويسان نخواهد كرد و كم و بيش اكثريت آنها عدم تمايل به اين فعاليت در اين زمينه را اعلام نمودند. اين قضيه (متاسفانه يا خوشبختانه) به جز درميان تعدادي معدودي از وبلاگ نويسان قزوين در مورد اكثر فعالان فرهنگي و اجتماعي ِ اين شهر صادق است، كه ايشان وبلاگ را همچنان به چشم يك دفترچه يادداشت شخصي در دنياي مجازي مي نگرند كه هركس از دغدغه ها و ناگفته هاو... در آن سخن مي رانند. از ديد اين افراد وبلاگ به اقتضاي شرايط وب داراي جذابيت است و در خارج از اينترنت هيچ فعاليتي در رابطه با آن نمي توان انجام داد.
اما در طي اين هفنه چندتن از وبلاگ نويسان فعال تهران كه درحوزه ي روزنامه نگاري فعاليت مي كنند ( مسيح علي نژاد و مريم شباني ) طي يك گردهمايي در خانه ي تشكل هاي غير دولتي قزوين اهميت و تاثير اين رسانه را براي قزويني ها يا آور شدند

وليكن اعتقاد يافتن به اين مسئله ( اهميت و تاثير وبلاگها) و تامل براي فعاليت در اين زمينه چيزيست كه تا كنون در ذهن اكثريت وبلاگ نويسان قزويني مسجل نشده است.