نبردی با درون

آری در هنگامه فنای همه چیز بودم .در گاهی که زمام تمام اندیشه هایم در دستانم بود و می توانستن ایشان را به هر سو برانم .که باز هم نهیبی مرا به سوی بیداری خواند.مثل حادثه ای بزرگ در انتهای سکوت وجودم.آری باز به رویا ها دل خواهم سپرد و از اندوه خویش شادمانه خواهم زیست و دیگر نمی هراسم از انچه هنوز واقف نشده