توسعه پایدار

تمدن بشری با دخول تحولات ناشی از نفوذ علم و فناوری با سرعت زیادی در حال دگرگونیست.و این تحول به نحوی در عرصه های گوناگون زدگی فردی و اجتماعی انسانها تاثیر و نفوذ داشته است که فرهنگ و فضیلت لازم با این فناوری در بین انسانها به طور کامل رشد نکرده است.با توجه به همین کمبود معرفتی میتوان دریافت که علی رقم حضور ما در قرن فناوری اطلاعات و ارتباطات ما در آستانه ورود به این عرصه توقف کرده ایم و این امر موجب عقب ماندگی ما حتی از کشورهای در حال توسعه (ونه توسعه یافته) شده است.در واقع در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور ما فاقد یک توسعه پایدار بوده و هست .در حالی که در دهه های اخیر واژه توسعه پایدار در میان کشور های توسعه یافته و در حال توسعه حتی در زمینه هایی غیر از فناوری اطلاعات و ارتباطات اهمیت و ارزش فراوانی برای مسئولان و سیاست گذاران این بخشها پیدا کرده است. عدم توسعه پایدار علی خصوص در رشته های فنی و مهندسی در کشور ما کاملا محسوس است .در حالی که امروز برای موفقیت در این زمینه ها بر پایداری و تداوم فعالیت شدیدا توصیه شده است.
فناوری که امروزه عاملی مهم و استراتژیک برای توسعه در زمینه های گوناگون اقتصادی اجتماعی و فرهنگی تلقی میشود ودستیابی به این فناوری و به کارگیری صحیح آن یکی از ارکان مهم کسب قدرت و نفوذ و نیز رقابت بین الملی تلقی میشود آگاهی های جدید و نیز تولیدات و فرایندهای جدیدی به وجود می آورد که سبب ایجاد صنایع نوین و نیز بسط و توسعه صنایع سنتی نوین میشود.شاید این طرز فکر در میان برخی از افراد وجود داشته باشد که این نوع توسعه موجب از کار افتادن بخشهای مختلف و در نتیجه بیکار شدن عده ی زیادی از افراد جامعه شود این در حالیست که این فرضیه کاملا غلط و نادرست می باشد چراکه یکی از مزایای مدرنیزه شدن کارآفرینی و اجاد شغلهای جدید و نیز از بین بردن فراِند های نادرست و پاگیر بسیاری از فعالیتهای سنتی می گردد.در واقع استفاده از فناوری سبب ایجاد عرصه های جدید اقتصادی شده و اقتصاد را به عرصه های نوین پیشرفت و توسعه هدایت می نماید.قطعا لازمه توسعه اقتصادی توسعه صنعتی می باشد اما توسعه صنعتی مستلزم توسعه فناوری و استفاده از قابلیت های نوین >فناورانه است.
قدرت تکنولوژیکی هر کشور از طریق ورود فناوری و نیز امکان ایجاد توسعه برای فناوری های بومیست.تکنولوژی های وارداتی باید با منابع و نیاز های کشور ما سازگاری داشته باشد در حالی که در اغلب موارد به دلیل عدم آگاهی مسئولان و یا منافع اقتصادی که برای واردکنندگان دارد این نکته هیچگاه مورد توجه قرار نگرفته است. که انعکاس این بی توجهی را میتوان در اجتماع دید.
در حالی که یک تکنوژی وارداتی باید مراحلی از قبیل کارآمدی ، انطباق ، اصلاح و تغییرات لازم و نیز داشتن قابلیت توسعه را طی نماید.
اما توسعه بومی لازمه لازمه سرمایه گذاری در منابع (انسانی وغیر انسانی) و آموزش رسمی و کاربردی و نیز پژوهش و تحقیق می باشد.و این مهم میسر نمی گردد مگر با ایجاد رابطه یی محکم و نهادی بین محیطهای علمی (و پژوهشی) ونهاد های کاری و صنعتی