روز نامه همشهری امروز (سه شنبه 13 اردیبهشت هشتادوچهار) در صفحه انفورماتیک خود در مقاله ای به قلم امیر بهادری نژاد با عنوان بلاگ جایگزین روزنامه ها می شود ضمن بیان گسترش وبلاگ نویسی در جهان و استقبال این پدیده آن را تهدیدی جدی برای روزنامه های سنتی خواند و اعلام کرد در حالی که تیراژ روزنامه ها در سراسر جهان روند نزولی دارد وب های شخصی (وبلاگها) هر روز میلیونها خواننده را به سوی خود جذب می کند.به نحوی که کارشناسان خوزه رسانه بی اعتنایی به وبلاگ ها را اشتباه می دانند.اما نکته یی که در این مجال قابل ذکر است این است که آیا وبلاگ در ایران هم جایگزین روزنامه ها می شود و می تواند روزنامه ها را در دنیای رسانه به ورطه نابودی بکشاند؟
طبق این مقاله پنجاه و یک سال پیش یعنی در سال 1964 میلادی در آمریکا از هر پنج نفر چهار نفر روزنامه می خوانندند (جمعیتی بالغ بر هشتاد درصد مردم) در حالی که هم اکنون که ما در عصر اطلاعات و ارتباطات به سر می بریم میانگین مطالعه برای هر ایرانی نهایتا یک دقیقه در سال است.که برای رفع این معضل و چالش بزرگ باید برسی های اجتماعی ، فرهنگی و افتصادی صورت گیرد چرا که بسیاری از مردم حتی مطالعه کتاب (نه روزنامه و مجله) و آگاهی از اطلاعات و اخبار را امری بیهوده و غیر ضروری میدانند از طرفی جمع دیگری از مردم که چنین طرز تفکری ندارند آنقدر درگیر مشکلات زندگی (معیشتی ، شخصی ، خانوادگی ، شغلی و غیره) هستند که در پایان یک روز عادی فرصت و گاها توانایی (جسمی یا روحی) برای مطالعه هم ندارند واگر همت کنند به اخبار رادیو و تلوزیون بسند می نمایند.
از سوی دیگر در بسیاری از مناطق کشور حتی وجود یک دستگاه رایانه خرجی اضافی محسوب میشود و داشتن این وسیله برای تمام اقشار جامعه تا کنون غیر ممکن بوده است در حالی که در کشور های دیگر به دلیل پائین بودن قیمت سخت افزار ها (ونه نرم افزارها!!) امکان تهیه کامپیوتر برای اکثر اقشار جامعه کار چندان مشکلی نیست.از این مطلب هم که بگذریم اگرچه در منازل اقشار متوسط و مرفه جامعه ما که غالبا شهر نشینان (و نه روستائیان) هستند.دستگاه رایانه وجود دارد اما از آن بیشتر به عنوان وسیله یی تجملی استفاده میشود. نکته ی دیگری که باید مد نظر داشت اینست که هرچند در کشور ما مردم (وعلی الخصوص جوانان) وقت و هزینه زیادی برای اتصال به اینترنت و استفاده از آن صرف می کنند اما اکثر اینان نیز به چت کردن (گپ زدن) و دوستیابی در سایتهای ویژه اینکار (نظیر اورکات) ، جستجوی عکس ویا نهایتا مشاهده سایتهای تفریحی (نظیر جوکستانها و یا فالهای غالبا حافظ و طالع بینی) می پردازند.که این نشان از ضعف فرهنگی ما در استفاده بیهنه از اینترنت دارد.که رفع این چاش به عهده دولت بوده و هست.هرچند اقداماتی توسط نهادهای گوناگون برای رفع این معضل گرفته شده اما تا کنون هیچ یک به طور کامل نتیجه بخش نبود و نتواسته این معضل را حل نماید.
نکته خائز اهمیت دیگر در مورد محتویات فارسی اینترنت است .تا پیش از پیدایش وبلاگها در اینترنت اگر شما به جستجوی مطلبی به زمان فارسی در شبکه میپرداختید صفحات چندان زیادی برای شما لیست نمیشد اما با فراگیر شدن وبلاگها این قضیه بطور کامل فرق کرد این مسئله بیانگر آنست که وبلاگها سهم بسزایی در تولید مختوای فارسی در وب را دارند اما باید توجه کرد که از میان هفتاد هزار وبلاگ نویس فعال فارسی در اینترنت (که پنجمین زبان وبلاگ نویسی در دنیاست) تعداد زیادی از وبلاگ ها فقط دل نوشته است و یا اینکه مطالب آنها بسیار سطحی بوده و کارآیی خاصی ندارد حجم این مطالب به حدی شده که به قول یکی از وبلاگ نویسان نوعی آلودگی خاص زبان فارسی در اینترنت بوجود آورده است (ویژه نامه کلیک این هفته جام جم نیز در ستونی این مسئله را مد نظر داشته است).این درست که 31 میلیون وبلاگ در اینترنت وجود دارد و تا پایان سال 2005 به بیش از پنجاه میلیون نفر خواهد رسید اما باید توجه داشته که در بسیاری از وبلاگهای غیر فارسی (به ویژه انگلیسی زبان) نقش رسانه یی این پدیده پررنگ تر بوده و واقعا به رقابت جدی با روزنامه ها پرداخته اند و آنها را وادار به تلاش برای بقا کرده اند اما همانطور که امیر بهادری ذکر کرده بسیاری از کشور های درحال توسعه و یا توسعه یافته که وبلاگ نویسی در آنها مورد استقبال قرار گفته از این قشر جامعه حمایت می کنند.همین که در کره جنوبی روزنامه یی اینترنتی به انعکاس اخبار سی هزار وبلاگ نویس میپردازد و یا اینکه در فرانسه یک شبکه رادیویی سرویس وبلاگ ویژه جوانان (12 تا 24 سال) راه اندازی میکند و بیست درصد درآمد خود را از این راه کسب میکند و به وبلاگ نویسان در قبال نوشتن هزینه پرداخت می کند بیانگر اینست که در این جوامع وبلاگ نویسی به عنوان یک حرفه تلفی میشود درحالی که در کشور ما اکثر وبلاگ نویسان با وجود اینکه محتوای بسیار مناسب و کارآمدی تولید و در وب قرار میدهند هیچگاه مورد حمایت قرار نگفته اند .قطعا برگزاری جشنواره هایی این چنین (آنهم فقط ویژه دانشجویان) و یا راه اندازی سرویس هایی این چنین (بدون داشتن روندی مشخص در انعکاس مطالب) اقدامی درخور فعالیت وبلاگ نویسان نمی باشد چرا که آنها در اینترنت از هویت ایرانی و زبان فارسی در مقابل آماج فراوان مطالب و فرهنگ زبانهای دیگر(به ویژه انگلیسی) دفاع میکنند و بخش اعظمی از بار تولید محتوا در اینترنت را به دوش گرفته اند.در این میان تنها تعداد اندکی از وبلاگ نویسان توانسته اند به طرق گوناگون (نظیر جذب آگهی و یا بازار یابی) به کسب درامد بپردازند نباید فراموش کرد که وبلاگ نویسی (البته از نوع حرفه یی) امری وقت گیر و هزینه بر است و بسیاری از وبلاگ نویسان (که توانایی تولید محتوای کار آمد را داشته اند) به دلیل وجود همین مشکلات این کار را رها کرده اند درحالی که دولت می تواند با حمایت از این قشر و انجام اقداماتی جهت ترغیب آنها به ادامه فعالیت و افزایش سطح کیفی مطالبشان وبلاگ نویسی را به عنوان پدیده یی موفق در کشور مطرح سازد.بنابراین با وجود این معضلات باید گفت که بلاگ در ایران
به این راحتی جایگزین روزنامه نمی شود
طبق این مقاله پنجاه و یک سال پیش یعنی در سال 1964 میلادی در آمریکا از هر پنج نفر چهار نفر روزنامه می خوانندند (جمعیتی بالغ بر هشتاد درصد مردم) در حالی که هم اکنون که ما در عصر اطلاعات و ارتباطات به سر می بریم میانگین مطالعه برای هر ایرانی نهایتا یک دقیقه در سال است.که برای رفع این معضل و چالش بزرگ باید برسی های اجتماعی ، فرهنگی و افتصادی صورت گیرد چرا که بسیاری از مردم حتی مطالعه کتاب (نه روزنامه و مجله) و آگاهی از اطلاعات و اخبار را امری بیهوده و غیر ضروری میدانند از طرفی جمع دیگری از مردم که چنین طرز تفکری ندارند آنقدر درگیر مشکلات زندگی (معیشتی ، شخصی ، خانوادگی ، شغلی و غیره) هستند که در پایان یک روز عادی فرصت و گاها توانایی (جسمی یا روحی) برای مطالعه هم ندارند واگر همت کنند به اخبار رادیو و تلوزیون بسند می نمایند.
از سوی دیگر در بسیاری از مناطق کشور حتی وجود یک دستگاه رایانه خرجی اضافی محسوب میشود و داشتن این وسیله برای تمام اقشار جامعه تا کنون غیر ممکن بوده است در حالی که در کشور های دیگر به دلیل پائین بودن قیمت سخت افزار ها (ونه نرم افزارها!!) امکان تهیه کامپیوتر برای اکثر اقشار جامعه کار چندان مشکلی نیست.از این مطلب هم که بگذریم اگرچه در منازل اقشار متوسط و مرفه جامعه ما که غالبا شهر نشینان (و نه روستائیان) هستند.دستگاه رایانه وجود دارد اما از آن بیشتر به عنوان وسیله یی تجملی استفاده میشود. نکته ی دیگری که باید مد نظر داشت اینست که هرچند در کشور ما مردم (وعلی الخصوص جوانان) وقت و هزینه زیادی برای اتصال به اینترنت و استفاده از آن صرف می کنند اما اکثر اینان نیز به چت کردن (گپ زدن) و دوستیابی در سایتهای ویژه اینکار (نظیر اورکات) ، جستجوی عکس ویا نهایتا مشاهده سایتهای تفریحی (نظیر جوکستانها و یا فالهای غالبا حافظ و طالع بینی) می پردازند.که این نشان از ضعف فرهنگی ما در استفاده بیهنه از اینترنت دارد.که رفع این چاش به عهده دولت بوده و هست.هرچند اقداماتی توسط نهادهای گوناگون برای رفع این معضل گرفته شده اما تا کنون هیچ یک به طور کامل نتیجه بخش نبود و نتواسته این معضل را حل نماید.
نکته خائز اهمیت دیگر در مورد محتویات فارسی اینترنت است .تا پیش از پیدایش وبلاگها در اینترنت اگر شما به جستجوی مطلبی به زمان فارسی در شبکه میپرداختید صفحات چندان زیادی برای شما لیست نمیشد اما با فراگیر شدن وبلاگها این قضیه بطور کامل فرق کرد این مسئله بیانگر آنست که وبلاگها سهم بسزایی در تولید مختوای فارسی در وب را دارند اما باید توجه کرد که از میان هفتاد هزار وبلاگ نویس فعال فارسی در اینترنت (که پنجمین زبان وبلاگ نویسی در دنیاست) تعداد زیادی از وبلاگ ها فقط دل نوشته است و یا اینکه مطالب آنها بسیار سطحی بوده و کارآیی خاصی ندارد حجم این مطالب به حدی شده که به قول یکی از وبلاگ نویسان نوعی آلودگی خاص زبان فارسی در اینترنت بوجود آورده است (ویژه نامه کلیک این هفته جام جم نیز در ستونی این مسئله را مد نظر داشته است).این درست که 31 میلیون وبلاگ در اینترنت وجود دارد و تا پایان سال 2005 به بیش از پنجاه میلیون نفر خواهد رسید اما باید توجه داشته که در بسیاری از وبلاگهای غیر فارسی (به ویژه انگلیسی زبان) نقش رسانه یی این پدیده پررنگ تر بوده و واقعا به رقابت جدی با روزنامه ها پرداخته اند و آنها را وادار به تلاش برای بقا کرده اند اما همانطور که امیر بهادری ذکر کرده بسیاری از کشور های درحال توسعه و یا توسعه یافته که وبلاگ نویسی در آنها مورد استقبال قرار گفته از این قشر جامعه حمایت می کنند.همین که در کره جنوبی روزنامه یی اینترنتی به انعکاس اخبار سی هزار وبلاگ نویس میپردازد و یا اینکه در فرانسه یک شبکه رادیویی سرویس وبلاگ ویژه جوانان (12 تا 24 سال) راه اندازی میکند و بیست درصد درآمد خود را از این راه کسب میکند و به وبلاگ نویسان در قبال نوشتن هزینه پرداخت می کند بیانگر اینست که در این جوامع وبلاگ نویسی به عنوان یک حرفه تلفی میشود درحالی که در کشور ما اکثر وبلاگ نویسان با وجود اینکه محتوای بسیار مناسب و کارآمدی تولید و در وب قرار میدهند هیچگاه مورد حمایت قرار نگفته اند .قطعا برگزاری جشنواره هایی این چنین (آنهم فقط ویژه دانشجویان) و یا راه اندازی سرویس هایی این چنین (بدون داشتن روندی مشخص در انعکاس مطالب) اقدامی درخور فعالیت وبلاگ نویسان نمی باشد چرا که آنها در اینترنت از هویت ایرانی و زبان فارسی در مقابل آماج فراوان مطالب و فرهنگ زبانهای دیگر(به ویژه انگلیسی) دفاع میکنند و بخش اعظمی از بار تولید محتوا در اینترنت را به دوش گرفته اند.در این میان تنها تعداد اندکی از وبلاگ نویسان توانسته اند به طرق گوناگون (نظیر جذب آگهی و یا بازار یابی) به کسب درامد بپردازند نباید فراموش کرد که وبلاگ نویسی (البته از نوع حرفه یی) امری وقت گیر و هزینه بر است و بسیاری از وبلاگ نویسان (که توانایی تولید محتوای کار آمد را داشته اند) به دلیل وجود همین مشکلات این کار را رها کرده اند درحالی که دولت می تواند با حمایت از این قشر و انجام اقداماتی جهت ترغیب آنها به ادامه فعالیت و افزایش سطح کیفی مطالبشان وبلاگ نویسی را به عنوان پدیده یی موفق در کشور مطرح سازد.بنابراین با وجود این معضلات باید گفت که بلاگ در ایران
به این راحتی جایگزین روزنامه نمی شود
0 comments:
Post a Comment